wzorzec obowiązujący w Kazachstanie

Rasa: kazachski tazy
Kraj pochodzenia: Kazachstan, Azja Środkowa
Użytkowość: polowanie, tropienie i pogoń, coursing
Klasyfikacja FCI: rasy nie uznane
Próby pracy: zając – tołaj, korsak, lis, borsuk, tropienie po farbie, coursing

Krótki rys historyczny:
Przedstawienie podobnych psów można spotkać na rysunkach naskalnych w południowym Kazachstanie, najstarsze z nich pochodzą z 12-10 tysiąclecia p.n.e. Rasa była hodowana przez lokalnych przedstawicieli górnych warstw społeczeństwa, dla których polowanie bez broni, często w towarzystwie ptaków łowczych było sportem. Rasa jest rozpowszechniona w Kazachstanie i Azji Środkowej, używana jest do sportowego polowania na zająca, lisa, dzikie koty, bobaka, borsuka, kopytne niewielkich rozmiarów. Jako pierwszy psy tej rasy zbadał i opisał biolog – myśliwy A.A. Słudskij na początku XX wieku.

Wrażenie ogólne:
Pies kwadratowego formatu, suchego i mocnego typu konstytucji, o proporcjonalnej budowie, średniego i więcej niż średniego wzrostu, z bardzo dobrze rozwiniętą suchą muskulaturą, o harmonijnej i eleganckiej sylwetce. Dymorfizm płciowy wyrażony.

Ogólne proporcje:
- Wysokość w kłębie równa wysokości w zadzie
- Głębokość klatki piersiowej w przybliżeniu równa połowy wysokości w kłębie.

Zachowanie/temperament:
Przedstawia sobą połączenie rączości, elegancji, bystrości i wschodniej tajemniczości. W warunkach domowych spokojny i wycofany, z dużym poczuciem własnej godności, nieznoszący przemocy i gwałtownego traktowania. Zdolny błyskawicznie reagować na zmiany w otoczeniu. Mądry, odważny, niezależny, nieufny wobec obcych i oddany swoim właścicielom. Podczas polowania może być wykorzystywany pojedynczo oraz w parze, w sforze, wspólnie z ptakami łowczymi, jak i z innymi rasami psów myśliwskich. Uniwersalny, odznacza się dobrym zmysłem orientacji (tropienie) i wrodzoną skłonnością do aportowania, dalekowzrocznością i pojętnością, szczególnie w nowych sytuacjach, jest wyjątkowo wytrzymały tak na krótkich, jak i na długich dystansach.

Głowa:
proporcjonalna do budowy ciała. Oglądana z góry ma kształt stopniowo zwężającego się klina, z rozwiniętymi lecz nie wystającymi kośćmi jarzmowymi.

Trzewioczaszka:
umiarkowanie szeroka, długa, czoło płaskie, zwężajające się w kierunku oczu, guz potyliczny słabo wyrażony.
Stop: płynny, słabo wyrażony.

Lusterko nosa: duże, nozdrza szerokie. Czarne, u psów o jasnym umaszczeniu korzenna.

Kufa: nieznacznie krótsza od długości trzewioczaszki, prosta lub z lekkim garbonosem w pobliżu lusterka nosa, nieznacznie opuszczona, sucha, zaostrzona w kierunku lusterka nosa.

Wargi: suche, cienkie, ściśle przylegające do szczęk, dobrze pigmentowane.

Szczęki/zęby: zgryz nożycowy, zęby duże, białe, siekacze w żuchwie w jednej linii. Szczęki silne, suche.

Oczy: umiarkowanie szeroko rozstawione. Łuki brwiowe nie wyrażone. Oczy duże, wyraźne, ciemnego koloru, nieco wyłupiaste, kształtu owalnego, skośnie ustawione. Powieki cienkie całkowicie pigmentowane.

Uszy: wiszące, umiarkowanie długie, cienkie, trójkątnego kształtu, z szeroką podstawą, z nieco zaokrąglonymi końcami. Osadzone nie niżej niż na wysokości oczu, w spokoju przylegające do policzków, dobrze ruchome. Gdy pies jest pobudzony, uniesione na chrząstce. Koniec z lekka wyciągniętego ucha (bez „burek”) powinien dochodzić do kąta warg.

Szyja: w przybliżeniu równa długości głowy, spłaszczona z boków, silna, z rzeźbą mięśniową. Kąt nachylenia szyi do horyzontu około 45 st.

Tułów:
Kłąb: z dobrze rozwiniętą masą mięśniową, wysoki, długi, szeroki.
Grzbiet: szeroki, bardzo umięśniony, w spokoju rozluźniony, z widocznym wgłobieniem; w ruchu lub w naprężeniu prosty.
Lędźwie: proste, mocne, szerokie, z dobrze rozwiniętą masą mięśniową..
Zad: dostatecznie długi, płaski, muskularny, z lekka spadzisty, szeroki. Kolca biodrowe rozwinięte, dobrze widoczne, odległość pomiędzy kolcami biodrowymi nie mniejsza niż 8 cm dla psów i nie mniejsza niż 7 cm dla suk. Odległość między guzami kulszowymi o 3-4 cm mniejsza od długości miednicy.
Klatka piersiowa: głęboka. Oglądana z profilu z najniższym punktem klatki nie zakrytym stawami łokciowymi i dobrze widocznym. Wąska pomiędzy łopatkami, dobrze rozwinięta na długość, za łopatkami stopniowo rozszerzająca się, z widocznie wypukłymi żebrami i znacznie zwężająca się ku dołowi, w najbardziej szerokiej części, szersza od zadu. Żebra rzekome odpowiednio krótkie i obserwowane z profilu tworzą podkasanie. Przednia część mostka niewidoczna.
Brzuch: dobrze podkasany. Słabizna z podciągniętą fałdą skórną.
Ogon: nisko osadzony, cienki, rozciągnięty dosięga do stawu skokowego, na końcu obecne niewielkie koło lub haczyk, w spokoju opuszczony, w ruchu noszony ponad linię grzbietu.

Kończyny:
Kończyny przednie: oglądane z przodu proste i równoległe, wysokość w łokciach stanowi dokładnie połowę wysokości w kłębie. Ramiona: długością dokładnie równe łopatce, kąt w stawie ramienno-łopatkowym dostatecznie wyrażony. Łopatka długa i skośna, ramię z dobrze rozwiniętą masą mięśniową..
Łokcie: swobodne, skierowane silnie ku tyłowi.
Przedramiona: długości dokładnie równej ramienia, suche, w przekroju owalne. Staw nadgarstkowy niewidoczny.
Śródręcza: pod nieznacznym kątem.
Kończyny tylne: proste i równoległe, dobrze umięśnione, nieznacznie odstawione ku tyłowi, rozstawione na szerokość zadu. Długość uda i goleni w przybliżeniu równe i proporcjonalne do długości łopatki, ramiona i przedramienia.

Golenie: z rozwiniętą masą mięśniową, postawione pod nieznacznym kątem. Więzadła grube, naprężone. Kość piętowa okrągła, dobrze wyrażona.
Uda: silnie rozwinięte, bardzo umięśnione.
Stawy kolanowe i skokowe: wyraźne.
Śródstopie: długie, ustawione niemal pionowo.
Łapy: Łapy przednich kończyn suche, owalnego kształtu, palce mocne, zwarte w bryłkę. Tylna łapa kształtu wydłużonego owalnego (zajęcza). Pazury skierowane ku ziemi. Chód/ruchy: niewymuszone, lekkie i swobodne. Cechy charakterystyczne ruchu: kłus (stawianie kończyn ślad w ślad), podczas aktywnego tropienia – krótki galop (canter), podczas pogoni za zwierzyną– sobie charakterystyczny, szybki, płynny cwał.

Skóra: cienka, elastyczna, ściśle przylegająca, bez fałdów.

Sierść: krótka, do 3 cm (na lędźwiach), miękka, prosta, ściśle przylegająca, prawie bez podszerstka. Na uszach miękka, przedłużona, z lekka falująca sierść tworzy „burki”, rosnące z wiekiem, pokrywające całe ucho opadające poniżej koniuszków uszu. Na tylnej stronie przednich i tylnych kończyn frędzle. Na przednich kończynach rzadkie i krótkie frędzle dochodzą do stawów nadgarstkowych, a na tylnych kończynach dłuższe, do połowy goleni. Na dolnej stronie ogona, dokładnie od 1/3 lub połowy długości (około 10 cm), niezbyt gęsty włos tworzy pióro. Do półtora roku dopuszcza się lekki puch na przednich kończynach do połowy przedramion, na tylnych – do stawu skokowego, na żebrach i dolnej części klatki piersiowej. Niewielka kępka na głowie może być obecna jedynie u szczeniąt.

Umaszczenie: cieniowany wszelkich odcieni, rudy wszystkich odcieni; biały, czarny; dopuszcza się niewielkie białe znaczenia, które mogą być widoczne na kufie, na czole, przedniej powierzchni szyi, łapach, na końcu ogona; nakrapianie na białych znaczeniach w tonie umaszczenia podstawowego. Dopuszcza się maskę na kufie (jasna albo ciemna). Czarno-podpalane i płaszczowe umaszczenie dopuszczalne, ale niepożądane.
Wzrost: pożądana wysokość w kłębie 63-71 dla psów; suki 55-65. Wysokość w kłębie równa wysokości w zadzie. Większa wysokość w kłębie dopuszczalna, jeśli zachowana jest proporcjonalna budowa.

WADY: Dowolne odstępstwa od opisanych wyżej punktów powinny być uznane jako wady i ocenione jako braki i ocenione proporcjonalnie do stopnia i odchylenia.

WADY:
Wrażenie ogólne:
- Pies w suczym typie.
- Limfatyczna lub przysadzista budowa.
Głowa:
- Kopulasta czaszka
- Zadarta ku górze kufa.
Oczy:
- Małe.
- Ustawione prosto.
- Głęboko osadzone.
Uszy:
- Ucho skierowane ku tyłowi (w formie róży).
- Grube.
- Nieruchome.
Szyja:
- Nadmiernie krótka, ciężka.
Tułów:
- Opadająca linia grzbietu.
- Płaskie żebra (leszczowatość)
- Odstający mostek.
- Krótka klatka piersiowa.
- Płytka klatka piersiowa.
- Nadmiernie wypukłe lędźwie.
Ogon:
- Pierścień spoczywający na grzbiecie.
- Zrośnięte kręgi na końcu.
- Załamany.
Kończyny przednie:
- Okrągłe kości na przekroju.
- Łapa okrągłego kształtu (kocia)
Kończyny tylne:
- Łapy z luźnymi palcami.
- Płaska łapa.
Szata:
- kędzierzawa
- twarda
- falująca
- kępka na głowie u dorosłego psa
- długa sierść na brzuchu oraz klatce piersiowej
Umaszczenie:
- Pręgowane
- Obecne plamki
- Trójbarwny
Ruch:
- Inochód.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
- Agresja wobec ludzi, lękliwość
- Przodozgryz lub tyłozgryz
- Brak kła.
- Różnooczność.
- Błękitne oczy.
Uwaga: Pies powinien mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

tłumaczenie z j. rosyjskiego: Marcin Błaszkowski