Aktualności     Nasza hodowla     Sukcesy     Mioty     Czytelnia     Galeria     Varia     Linki     Księga gości     Kontakt

Tazy

wzorzec z czasów ZSRR

Chart środkowoazjatycki – tazy.

Wrażenie ogólne i typ konstytucji.
Pies średnich lub więcej niż średnich rozmiarów, suchego typu konstytucji. Wysokość kłębie dla psów 60 do 70 cm, dla suk 55 do 65 cm. Współczynnik wydłużenia około 103.
Braki: wzrost mniejszy niż podaje wzorzec, limfatyczność, ordynarność, nadmierne wydłużenie, wysokonożność.

Umaszczenie.
Białe, rude i szare wszystkich odcieni, czarne, jednolite lub łaciate. Dopuszczalne nakrapianie w odcieniu umaszczenia tylko na
kończynach i podpalanie tylko jasno szare lub białawe [płowe].
Braki: rude podpalanie, nakrapianie na korpusie.

Szata.
Włos krótki, miękki, prosty; na uszach włos miękki, falisty, wydłużony, opadając na 5-6 cm poniżej końców uszu tworzy tak zwane „burki”. Na dolnej stronie ogona niezbyt gęste pióro. Na tylnich partiach przednich kończyn i ud wydłużona sierść tworzy frędzle. Między palcami rośnie włos krótki, szorstki.
Braki i wady (według stopnia nasilenia): długa na całym ciele, częściowa długowłosość na bokach, na bocznej partii tylnich kończyn, brak burek lub frędzli, gęste pióro na ogonie, sierść kędzierzawa.

Skóra, muskulatura, kościec.
Skóra cienka, elastyczna, bez fałd, bardzo dobrze rozwinięta muskulatura, zwłaszcza na udach, kościec mocny, raczej lekki.
Braki i wady (według stopnia nasilenia): słaby kościec lub muskulatura. Ordynarny kościec.

Głowa.
Sucha, klinowata, wydłużona, z umiarkowanie szeroką partią mózgoczaszki, grzebień czaszkowy rozwinięty bardzo słabo, guz potyliczny umiarkowany, stop płynny, słabo zaznaczony. Kufa sucha, od dołu trochę ścięta, nie za długa, wargi cienkie, szczelnie przylegające do szczęk.
Braki: wyraźny stop, nadmiernie rozwinięte łuki jarzmowe lub łuki brwiowe, wargi zbyt mięsiste lub obwisłe.

Uszy.
Wiszące,  w postaci „burek”, osadzone na poziomie oczu albo nieco wyżej, cienkie, długości 11 – 14 cm (nie licząc „burek”), lekko podniesione na chrząstce.
Braki: skrócone, bez „burek”, nadmiernie uniesione na chrząstce.

Oczy.
Duże, skośnie wycięte, piwne przy każdym umaszczeniu, brzegi powiek ciemne.
Braki: małe, zapadnięte, jasne, wypukłe, o jasnych brzegach powiek.

Lusterko nosa.
Czarne, przy jasnym umaszczeniu dopuszczalne kawowe.

Zęby i zgryz.
Dobrze rozwinięte, białe, domknięte w zgryzie nożycowym.
Braki i wady: wspólne dla wszystkich ras psów myśliwskich.

Szyja.
Długa, okrągła lub nieco ściśnięta z boków, niekiedy nieco wygięta ku górze. Wysoko osadzona.
Braki: limfatyczna, krótka.

Kłąb.
Wyraźnie zaznaczony.

Grzbiet.
Prosty lub nieco wysklepiony, szeroki, muskularny.

Lędźwie.
Krótkie, wysklepione.
Braki i wady (według stopnia nasilenia): słabo zaznaczony kłąb, grzbiet miękki albo łękowaty, grzbiet garbaty, lędźwie, proste, słabe.

Zad.
Szeroki, długi, spadzisty, guzy biodrowe wyraźne, odległość między guzami biodrowymi dla psa średnich rozmiarów nie mniej niż 7 cm.
Braki i wady (według stopnia nasilenia): wąski, mocno spadzisty, krótki, poziomy.

Brzuch.
Mocno podkasany.
Braki: mało podciągnięty, obszerny.

Kończyny przednie.
Suche, widziane z przodu proste i równoległe, łokcie skierowane zdecydowanie do tyłu, przedramiona silne, kąt stawu łopatkowo – ramiennego 90-100o, śródręcza stosunkowo długie, lekko pochyłe.
Braki i wady (według stopnia nasilenia): krótkie, miękkie śródręcza, łokcie podstawione lub odstawione, postawa rozbieżna [francuska] lub zbieżna.

Kończyny tylnie.
Widziane z tyłu proste i równoległe, szeroko rozstawione; suche, z długim udem i podudziem[9] i dobrze ukątowane, staw skokowy dobrze rozwinięty i ostro zarysowany; śródstopie długie, pionowe.
Braki i wady (według stopnia nasilenia): ustawienie krowie, ustawienie beczkowate (wykrzywienie), ustawienie zbyt wąskie, krótkie śródstopie, niedokątowanie. Wilcze pazury są wadą eliminującą. 
Łapy.
Owalne, nieco wydłużone, zwłaszcza tylnie: palce dokładnie zwarte „w bryłkę”, pazury skierowane ku ziemi.
Braki i wady (według stopnia nasilenia): małe, okrągłe, rozwarte.

Ogon.
Cienki, niezbyt długi, w spokoju opuszczony szablasto, na końcu skręcony w pierścień lub ostry hak. W ruchu uniesiony nie wyżej niż linia grzbietu.
Braki i wady (według stopnia nasilenia): długi, gruby, opadający na bok, bez pierścienia lub haczyka na końcu.

Tłumaczenie z języka rosyjskiego – Jadwiga Szyposz







www.tulpar.pl (c) Marcin Błaszkowski 2008 - Wszelkie Prawa Zastrzeżone
wróć na stronę główną