Struktura i działalność

Marcin Błaszkowski

Po rozpadzie Związku Radzieckiego w części nowo powstałych państw zaczęto tworzyć własne związki kynologiczne, które stały się wkrótce członkami Światowej Federacji Kynologicznej (FCI). Jednakże w niektórych krajach organizacje kynologiczne znajdują się na początkowym etapie formowania, jak dzieje się to na przykład w Kirgistanie. Bodajże najważniejszą organizacją kynologiczną działająca w tym środkowoazjatyckim kraju jest powstała w 2006 r. Kirgizkynologia.

Kirgizkynologia jest federacją klubów i związków o różnym profilu działania i ma formułę otwartą dla kolejnych członków. Obecnie Kirgizkynologię tworzą: Kirgiski Związek Myśliwych i Rybaków, Krajowy Klub Tajgana, Klub Wilczarz, Klub Styl oraz Alai Lider.

Kirgiski Związek Myśliwych i Rybaków jest najstarszą organizacją działającą w ramach Kirgizkynologii. Jest to instytucja państwowa, która liczy sobie około 600 członków. Członkiem staje się automatycznie każda osoba nabywająca psa z dokumentami Związku. Nabycie psa poprzez tę instytucję zwalnia z jakichkolwiek składek i nie obliguje do działalności. Dlatego też część członków pojawia się w siedzibie organizacji jedynie przy rejestracji miotów, część – nie pojawia się nigdy, wciąż zachowując pełne prawa. Inną grupę członków stanowią osoby, które posiadają psy bez dokumentów, a uznając polowania za atrakcyjną formę spędzania czasu w sobie miłym towarzystwie, postanawia brać udział w życiu Związku. Te osoby odprowadzają składkę w wysokości 10 somów rocznie (1 Euro to 56 somów). Związek prowadzi listę aktywnych członków, których regularnie zaprasza na organizowane przez siebie imprezy. Zazwyczaj bierze w nich udział około 120 osób.

Ze względu na specyfikę organizacji, w Związku Myśliwych i Rybaków, zarejestrowane są przede wszystkim psy ras myśliwskich. Jest ich około 800. Związek wydaje swoje metryki i swoje rodowody. Rocznie wydawane jest około 200 rodowodów.

W stołecznej siedzibie utworzony jest etat kynologa, którego zadaniem jest poradnictwo kynologiczne, wydawanie dokumentów, rejestracja kryć, miotów, prowadzenie ksiąg rodowodowych. W każdą środę o godz. 15:00 nieodpłatnie pełni dyżur jeden z sędziów kynologicznych, udzielając porad właścicielom psów, czy też osobom chętnym, by zakupić czworonoga. Poza siedzibą w Biszkeku, Związek posiada filiały w Tokmok i Karabałta. W każdym z tych filiałów także zatrudniony jest kynolog, który wydaje dokumenty psów myśliwskich.

Z tego powodu, że jest to organizacja państwowa, rodowody Związku są uznawane przez siostrzany związek myśliwski w Rosji, który jest członkiem Rosyjskiej Federacji Kynologicznej. W ten sposób istnieje możliwość „wprowadzania” kirgiskich psów w system rodowodów FCI. Związek podpisał porozumienie o współpracy z Kirgizkynologią i dlatego metryki przez niego wystawiane można wymienić na rodowody tej organizacji kynologicznej. Również dzięki obecności Związku w ramach federacji, Kirgizkynologia cieszy się przynajmniej deklaratywnym wsparciem administracji rządowej.

Kolejnym członkiem Kirgizkynologii jest Krajowy Klub Tajgana. Przewodniczącym jest Kubanyczbek Ismaiłow. Jak wskazuje nazwa organizacji,.jej zadaniem jest praca nad rasą narodową – chartem kirgiskim tajganem. Krajowego Klub Tajgana powstał w styczniu 2006 r. Do tego czasu dane tajganów były gromadzone i archiwizowane przez Związek Myśliwych i Rybaków.

W swoich założeniach Klub rejestruje psy, wystawia im rodowody oraz organizuje wystawy. Jednakże założenia są weryfikowane przez lokalną specyfikę, sposób myślenie i brak tradycji kynologicznych. - Szczenięta tajgana powinny być rejestrowane, dzięki czemu można by im nadać numery i kontrolować późniejsze krycia. Jednakże mioty nie są albo w ogóle rejestrowane, albo rejestrowane są tylko te szczenięta, które trafią do świadomego miłośnika rasy. Rejestracja wszystkich urodzonych szczeniąt nie jest częsta praktyką. Zazwyczaj o tym, że ktoś posiada tajgany, albo że narodziły się szczenięta nikt nie informuje Klubu. Psy są rozdawane z rąk do rąk bez jakiejkolwiek kontroli, giną z pola widzenie kynologów.

Z powyższych powodów rejestracja tajganów odbywa się dość przypadkowo. Osobą zajmująca się rejestracją tajganów, jest Tatiana Dubinina, która robi to pod patronatem zarówno Związku Myśliwych i Rybaków, jaki i krajowego Związku Tajgana. Pani kynolog, o ile ma możliwość podróżowania po górskich rejonach kraju, zabiera ze sobą tatuownicę i nowe, nieznane dotychczas psy, oznacza i zapisuje. Czasem właściciel psa podaje nazwę matki i ojca swojego czworonoga, co też jest uwzględniane w księgach rodowodowych, czasem nie potrafi powiedzieć nic o psie, którego posiada. W zależności od tego psu albo odtwarza się pochodzenie, albo wpisuje się go jako psa o nieznanym pochodzeniu.

Ważną częścią działalności Klubu jest organizowanie wystaw. Mniej niż rok po powstaniu organizacji, bo już 25 listopada 2006 r. zorganizowano pierwszą wystawę klubową tajganów. W założeniu takie wystawy powinny odbywać się raz w roku.

Kolejnym członkiem Kirgizkynologii jest Klub Style. Jest to klub zajmujący się przede wszystkim hodowlą dobermanów, ma około 250 członków.

Równie ciekawym członkiem federacji jest oddzielny klub zajmujący się wyłącznie owczarkami środkowoazjatyckimi. Klub nazywa się Wilczarz, gdzie słowo wilczarz nie należy mylić z nazwą irlandzkiej rasy, ale oznaczać ma psa polującego na wilki. Zresztą tajgany o sprawdzonych umiejętnościach polowania na wilki, także nazywa się potocznie wilczarzami. Klub stowarzysza około 70 członków. Założeniem klubu jest selekcja owczarków środkowoazjatyckich celem odtworzenia owczarka kirgiskiego o nazwie döbet. Owczarek kirgiski döbet praktycznie zaniknął po utworzeniu w Rosji rasy – owczarek środkowazjatycki poprzez konsolidację różnych środkowoazjatyckich psów w podobnym typie. Kirgizi uważają, że kirgiska rasa powinna być znacznie bardziej sucha niż psy z Rosji, gdyż takie są wymagania klimatyczne. Sądzą, że masywne psy rosyjskie nie są im przydatne. Praca hodowlana polega zatem na brakowaniu psów w typie cięższego turkmeńskiego alabaja.

Najmłodszym członkiem federacji jest Alai Lider. Jest to klub zajmujący się różnymi rasami, liczy sobie około 300 członków. Przystąpił do federacji w 2007 r.

Kirgizkynologia, jako federacja, ma także swoje własne filiały w miejscowościach Naryn, Talas, Bokonbajew, Karakol (dwa ostatnie w powiecie Issyk-Kul, gdzie jest dużo tajganów ze względu na pobliskie Tien Szany). Filiał w Karakolu, którego przewodniczącym jest Aleksander Barykin, jest małym filiałem, a praca dopiero się w nim rozpoczyna. Pozostałym trzem - warto poświęcić chwilę uwagi.

Działalnością w Narynie zawiaduje Mars Kendirbajew, prowadzący hodowlę Chan Tajgan. Jest on bardzo zaangażowanym hodowcą, podróżuje po całym kraju w poszukiwaniu nowych psów, nowych możliwości krycia. Jego celem jest hodowla tajganów zdolnych do polowania na wilki.

W funkcjonowanie filiału w Talasie są wyjątkowo zaangażowane dwie osoby – Beken Torokułow oraz student weterynarii Aden Kuszainow. To w tym mieście, jesienią 2007 r. właściciele tajganów spontanicznie zorganizowali pokaz tajganów, zbierając około 50 psów. Warto podkreślić, że choć Talas znajduje się daleko od stolicy, a transport jest bardzo trudno i stosunkowo drogi, to właśnie Beken Torokułow przywiózł 12 psów na wystawę sędziowaną przez T. Borkowskiego w kirgiskiej stolicy. Na 50 psów obecnych na wystawie 12 z nich pochodziło właśnie z tego filiału. Obaj wymienieni działacze pragną prowadzić w regionie talaskim rejestrację psów oraz chcą je tatuować.

Wyjątkowym filiałem, niemal instytucją, jest filiał w Bokonbajew, prowadzony przez Ałamasa Akunowa.

A. Akunow jest postacią, która jest znana w całym Kirgistanie a jego działalność przyciąga turystów z całego świata. Zaangażował się on w działalność mającą na celu zachowanie tradycji łowieckich kraju. Łucznictwo, sokolnictwo oraz polowanie z tajganami stapiają się w jedność w jego pracy. Okazją do prezentacji osiągnięć jest festiwal organizowany nad jeziorem Issyk-Kul (drugie największe górskie jezioro świata). O rozmachu, z jakim organizowany jest festiwal świadczyć może fakt, że informuje o nim nawet przewodnik wydawany przez znane na całym świecie wydawnictwo Lonely Planet.

Tutaj organizowane są także próby pracy tajganów – polowanie na wilka, wyścigi itp. Atrakcyjne nagrody rzeczowe związane z tymi konkursami przyciągają wielu właścicieli chartów kirgiskich.

Filiał Bokanbajew dysponuje dość przestronnym budynkiem, w którym znajduje się biuro organizacji oraz sala z ekspozycją muzealną. Wśród eksponatów – przede wszystkim tradycyjne narzędzia używane w polowaniu, jednak inne przedmioty, także codziennego użytku z okolic miejscowości, nie są rzadkością.

Akunow zrealizował także film dotyczący tajganów. Zainwestował w przedsięwzięcie swoje własne środki, zatrudniając profesjonalną ekipę filmową. Film, trwający około 45 minut, przedstawia najróżniejsze zagadnienia związane z pięknem myślistwa kirgiskiego, choć akcent przesunięty jest na tajgana. Niestety film wciąż nie znalazł się w dystrybucji i mogą go obejrzeć tylko zaufani znajomi Akunowa w jego domu. Polscy goście mieli okazję zapoznać się z tym dziełem.

Barwy Kirgizkynologii

Godło Kirgizkynologii odzwierciedla symbole najważniejsze dla kirgiskich kynologów. Na pierwszym planie stoi tajgan, dzięki czemu nie ma żadnych wątpliwości, co jest priorytetem w działalności organizacji. Za tajganem wznoszą się góry, gdyż Kirgistan jest krajem wybitnie górzystym. Ponadto to właśnie góry są miejscem, gdzie mieszka najwięcej tajganów. Za górami wyłania się słońce, którego tarcza przedstawia tündük.

Tündük jest drewnianą obręczą zamykającą jurtę od góry i przez którą widać niebo i gwiazdy; przez tündük właśnie wydobywa się dym z ogniska palonego wewnątrz jurty. Symbol ten znajduje się także na fladze Republiki Kirgiskiej odzwierciedlając rodzinne wartości zamykające się w jurcie. Wszystkie trzy elementy Kirgizkynologii są koloru złotego i są umieszczone na czerwonym tle – analogicznie do flagi narodowej.

Władze Kirgizkynologii

Pracą Kirgizkynologii zawiaduje prezydium. Do prezydium wchodzą wszyscy przewodniczący klubów członkowskich oraz filiałów. Od 18 października 2007 funkcję przewodniczącej (zwanej prezydentem) pełni Żyldis Szerszenowa. Przed nią funkcję tę pełnił Aleksiej Pets, przewodniczący klubu zajmującego się hodowlą owczarków w typie döbeta. Zmiana na stanowisku przewodniczącego Kirgizkynologii podyktowana jest sytuacją społeczną Kirgistanu – zamieszkali w Republice Rosjanie są coraz mniej chętnie widziani na stanowiskach kierowniczych, mają coraz gorsze szanse zawodowe, co powoduje, że emigrują do Rosji. Nowe wybory w Kirgizkynologii mają odbyć się w ciągu kilku miesięcy, po wyjeździe Rosjan, którzy zakładali tę organizację.

Wystawy

Kirgizkynologia organizuje dorocznie dwie wystawy o randze krajowej. Ponadto każdy z klubów wchodzących w skład federacji organizuje swoją wystawę klubową raz do roku.
Pierwsza wystawa tajganów, jeszcze przed powstaniem Kirgizkynologii, odbyła się w 2000 r. w Tokomok, w pobliżu stolicznego Biszkeku. Zgłoszono około 20 psów, a sędziował ją Ałmaz Kurmankułow, sędzia myśliwski. Podobną wystawę, sędziowaną przez tego samego sędziego, zorganizowano z ramienia Krajowego Klubu Tajgana w Biszkeku, w parku im. Atatürka 2 listopada 2002 r. Zgłoszono jedynie dziesięć psów.

Liczba zgłaszanych tajganów widocznie wzrosła od czasu powstania Kirgizkynologii – psy te są obecne na każdej wystawie tej organizacji. Ponadto od czasu wejścia Krajowego Klubu Tajgana w skład Kirgizkynologii, jednej z wystaw wszystkich ras, towarzyszy jedna wystaw klubowa, o psy oceniane są przez sędziów zapraszanych ze związków kynologicznych należących do FCI.

Pierwszym takim wydarzeniem miała być wystawa, która odbyła się 19 marca 2006 r., a psy sędziował Nikołaj Borysewicz. Planowana wystawę klubowa jednak się nie odbyła, że względu na zbyt małą liczbę zgłoszonych psów (znów poniżej dwudziestu tajganów). By jednak zachęcić wystawców tajganów do zgłaszania psów na kolejne imprezy kynologiczne, przyznano oddzielny puchar dla zwycięzcy rasy.

25 listopada 2006 r. odbyła się kolejna wystawa Kirgizkynologii, którą sędziował znany sędzia rosyjski Jerusalimski. Wówczas obyła się pierwsza wystawa klubowa tajganów, towarzysząca wystawie pozostałych ras. Przyjęto zasadę, że wystawy są organizowane przez dwa kolejne dni, ale na drugi dzień tajgany są przyjmowane na wystawę w zwykłym trybie – dlatego ich liczba w drugi dzień jest mniejsza. Taka właśnie wystawa odbyła się 26 listopada 2006 r., gdzie w stawce pojawiło się zaledwie kilka tajganów. Imprezę ędziowała rosyjska sędzina Anna Tits. Kolejna wystawa, której nie towarzyszyła wystawa klubowa tajganów, była zorganizowana 29 kwietnia 2007 r., a zaproszenie na nią przyjęła sędzina z Uzbekistanu – Lubow Szapowałowa. Gościem kolejnej wystawy 16 grudnia 2007 r. był Wiaczesław Werbitskij z Białorusi.

Kolejna wystawa, która odbyła się 15 marca 2008 r., stała się dużym wydarzeniem wśród właścicieli i miłośników tajganów, gdyż była to największa wystaw klubowa tajganów, jaka kiedykolwiek się odbyła. Na wystawę zgłoszono 68 tajganów, z czego wystawiono 49 psów. Tatiana Dubinina, kynolog zajmujący się rejestracją tajganów, przyznała dla telewizji kirgiskiej, że tak dużej ilości tajganów w jednym miejscu nigdy nie widziała. Wystawę sędziował polski kynolog Tomasz Borkowski. Bardzo ważnym aspektem tej wystawy był fakt, że przybyło na nią około 30 psów, które nigdy wcześniej nie były nigdzie zarejestrowane. W ten sposób wystawa przyczyniła się do poszerzenie rejestru rasy. 16 marca 2008 r. odbyła się kolejna wystawa Kirgizkynologii, którą sędziowała Małgorzata Supronowicz. W stawce obecnych było także kilka tajganów. Oboje polscy sędziowie doceniali urodę tajganów, chętnie stawiając przedstawicieli tej rasy na wysokich miejscach lokatowych w konkurencjach finałowych – wśród najbardziej eksponowanych warto wymienić najlepszy weteran wystawy, najlepsze szczenię wystawy.

Tryb rejestracji tajganów

Rejestrację i tatuowanie psów przeprowadza Tatiana Dubinina. Do jej działalności Kirgizi wciąż podchodzą z dystansem, choć zauważalne są ogromne zmiany w stosunku wobec rasy narodowej. W kontekście rejestracji psów, należy rozważyć wyjątkowo trudne warunki geograficzne oraz społeczne kraju, które uniemożliwiają swobodne podróżowanie właścicieli psów do stolicy, by zarejestrować psy. Często zdarza się tak, że Dubinina jest informowana o miocie telefonicznie, notuje dane i przejeżdża tatuować szczenięta, kiedy nadarzy się ku temu okazja. Czasem tatuuje się psy kilkumiesięczne.

Gdy Dubinina nie ma okazji do podróży, zdarza się, że hodowca przyjeżdża do stolicy i przywozi szczenięta. Jako że może to mieć miejsce dłuższy czas po narodzinach szczeniąt, a i trudno przywieźć kilka kilkumiesięcznych psów, hodowcy rozdają tajgany, zanim zostaną one zarejestrowane. W ten sposób do tatuowania trafiają tylko wybrane szczenięta z miotu. Pozostałe, rozdane, być może kiedyś przypadkiem trafią do rejestru jako psy o nieznanym pochodzeniu, ale być może nigdy nie zostaną zarejestrowane. Należy jednak podkreślić, że nie jest już czymś niezwykłym, gdy do organizacji kynologicznych zgłaszają się właściciele nierejestrowanych tajganów z prośbą o przegląd i rejestrację.

Istnieją dwie bazy danych: psów rejestrowanych na nowo oraz psów o znanym pochodzeniu. Do pierwszej bazy wpisywane są wszystkie psy, które rejestrowane są nie jako szczenięta. Jeśli nawet właściciel psa poda rodziców i jeśli nawet rodzice funkcjonują już w rejestrze psów znanych to pies i tak trafia do bazy wstępnej. Jeśli właściciel suki, po jej kryciu, zgłosi ten fakt organizacji oraz gdy zgłosi do rejestracji szczenięta z uzyskanego miotu, to takie psy zostają wpisywane do księgi psów o znanym pochodzeniu. Do wystawianych rodowodów wpisuje się jednak przodków zarówno z pierwszej, jak i drugiej bazy danych. Zatem może się tak zdarzyć, że szczenięta z tego samego miotu mogą być w dwóch różnych bazach, ale ich rodowód będzie wyglądał tak samo. Do rejestrów wpisywani są także przodkowie, którzy są znani nieoficjalnie lub znani są tylko z deklaracji właścicieli psa. W bazie psów o nieznanym pochodzeniu zarejestrowanych jest około 200 psów. Praktyka pokazuje, że tajgany są niemal na każdym kroku, więc nawet kilkukrotne powiększenie spisu jest możliwe, a na przeszkodzie stoi jedynie czas i środki finansowe.

Od początku 2000 r. do końca marca 2008 r. zarejestrowano 467 szczeniąt. Mniej korzystanie prezentuje się sprawa rejestracji kryć, choć także w tej kwestii wzrasta świadomość. W latach 2000-2002 zarejestrowano tylko dwa krycia, ale już w 2007 r. – 21 kryć. Choć prawdopodobnie ilość miotów jest w przybliżeniu stała. Od 2003 r. zauważa się wyraźny wzrost rejestrowania i kryć, i miotów.

Rejestrowanie kryć może czasem przyjąć dość zabawne formy. - Podczas podróży po Kirgistanie z Tatianą Dubininą spostrzegliśmy tajgany podczas aktu płciowego. To krycie, dzięki obecności z nami kynologa, zostało natychmiast zarejestrowane a szczenięta trafią od razu do bazy psów o znanym pochodzeniu. Nasza podróż nie skutkowała jedynie rejestracją tego jednego krycia, ale mieliśmy okazję uczestniczyć w tatuowaniu i rejestracji około dwudziestu zupełnie nowych osobników, głównie w rejonie jeziora Issyk-Kul.

Wydawanie rodowodów

Aby szczenięta mogły otrzymać rodowód Kirgizkynologii, oboje z rodziców muszą być ocenieni przez sędziego kynologicznego – może to być zarówno sędzia z jednego ze związków członkowskich FCI, jak i jeden z sędziów kirgiskich. Jeśli wydawane są rodowody psom ras myśliwskich, jedno z rodziców musi mieć zaliczone próby polowe. W przypadku innych ras z próbami pracy, jedno z rodziców musi zaliczyć szkolenie.

Przegląd szczenięt jest przeprowadzany w jednej z organizacji członkowskich Kirgizkynologii, np. do Klubu Myśliwych i Rybaków szczenięta są przynoszone w wieku 30 dni w przypadku ras myśliwskich oraz w wieku 45 – w przypadku innych ras użytkowych. Gdy szczenię przejdzie pomyślnie przegląd, dokumenty przekazywane są do Kirgizkynologii, są to: karta krycia, karta miotu, fotokopie rodowodu rodziców, fotokopie dyplomów użytkowych rodziców, a hodowca otrzymuje metrykę. Hodowca jest zobowiązany przekazać metrykę nowemu właścicielowi szczenięcia. Właściciel psa przychodzi następnie do właściwej psy organizacji członkowskiej i wykupuje tam rodowód. Rodowód jest wydawany przez jednego z członków, ale wystawiany jest przez Kirgizkynologię.

W kwestii wystawiania rodowodów Związek Myśliwych i Rybaków, jako państwowy klub myśliwski, ma pozycję uprzywilejowaną, gdyż dokumenty przez niego wystawiane są uznawane przez Rosyjską Federację Kynologiczną, natomiast Kirgizkynologii - nie. Rodowód myśliwski jest rodowódem pisanym odręcznie i uwierzytelnianym pieczęcią Związku. W rodowodzie myśliwskim widnieją cztery pokolenia, w przeciwieństwie do rodowodu Kirgizkynologii, gdzie widnieją jedynie 3 pokolenia.

Prasa i wydawnictwa

Na samym początku swojej działalności staraniem Kirgizkynologii wydano broszurę kynologiczną. Pierwsze kilka stron broszury zawiera krótki tekst o tajganach oraz 24 zdjęcia przedstawicieli ras w różnym typie, zarówno prezentowanych w pozycji wystawowej, jak i w naturze – podczas wypraw górskich, na wsiach Kirgistanu. Kolejne karty trzynastostronicowej broszury to prezentacja poszczególnych hodowli kirgiskich. W ogólnym zarysie rasy hodowane w Kirgistanie odpowiadają trendom hodowlanym Europy. Można znaleźć więc owczarka kaukaskiego, amerykańskiego stafordshire, rottweilera, dalmatyńczyka, czarnego teriera rosyjskiego, doga de Bordeaux, grzywacze chińskie, mopsa, shar-peia oraz pekińczyki a wśród mniej popularnych ras - buldoga amerykańskiego oraz toy teriera. Stosunkowo dużo miejsca poświęcono owczarkowi środkowoazjatyckiemu. Po tajganach największą ilość miejsca poświęcono dobermanom, co wynika z faktu, że klub hodowców dobermanów o nazwie Style, stał się podwaliną później powstałej Kirgizkynologii. Każdej z prezentowanych w broszurze hodowli towarzyszy adres, bądź telefon kontaktowy. Wydanie broszury zostało sponsorowane przez firmę Royal Canin, która także częściowo sponsoruje wystawy organizowane przez kirgiskich kynologów.
Fachowo prasa kynologiczna nie jest obecnie wydawana przez Kirgizkynologię. Dla popularyzacji kynologii, kynolodzy kirgiscy są zmuszeni korzystać ze zwykłych gazet, czy internetu.

Kontakty międzynarodowe

Kirgizkynologia złożyła wniosek o przyjęcie w poczet członków Światowej Federacji Kynologicznej (FCI). Wniosek ma być rozpatrywany w 2009 r. Czas kandydatury, Kirgizkynoplogia stara się wykorzystywać na popularyzację kynologii w kraju, jak i na nawiązywanie kontaktów ze związkami członkowskimi FCI. Są to kontakty osobiste – poprzez zapraszanie sędziów międzynarodowych FCI na swoje wystawy, jak i kontakty korespondencyjne. Drogą mailową utrzymywane są kontakty z sędziami, miłośnikami tajganów, którym wysyłane są pozdrowienia świateczne, wieści na temat działalności.
Szczególny charakter mają kontakty ze związkami z Kazachstanu i Uzbekistanu. Wynika to z faktu, ze wiele psów kirgiskich jest rejestrowanych w związkach kynologicznych w krajach sąsiedzkich. Dzięki temu posiadają one rodowody uznawane przez członków FCI. Ponadto mioty szczeniąt w Kirgistanie odbierane są przez kynologa z Kazachstanu, który raz w tygodniu przyjeżdża do kraju, co jest oczywista uciążliwością w prowadzeniu hodowli.